Hayalist Şiiri - Mehmet Ali Esen

hayaliyim yine kurgu ve gerçek dışı
yine gözlerimde renkli sahneler
hiç olmayan bir sevdayı yaşatıyorum
vede olmayacak ayrılığı yaşıyorum
kendi kendime bin kez söz vererek

kaç kere agladımki kaç kişinin peşinden
bilmiyorum zihnim yaşıyor ben değil
sanki içimde birileri oyun sahneliyor
baş rolleri ben kapıyorum her daim

uzun uzun bitmez yıllar oynuyorum
yağmurda karda kırda koşuyorum
rol arkadaşım kolarını açıyor karşıdan
ben koşuyorum ben özlüyorum
giderde bir tek ben kavuşamıyorum

yolculuk yaşıyorum her kes uğurluyor
uğurluyorlar terminallerde garlarda
ve ben dönüp bakıyorum durmadan
hiç kimseyi göremiyorum ardımdan

dönüp geliyorum bıraktığım yurduma
her değişmiş küçükler büyümüş
büyükler yitip gitmiş tanıklar değişmiş
hiç kimseleri tanıyamıyorum, ben el oluyorum

soruyorum sonra ahmet vardı tok sesli
baba yiğit aslı fesli belli değiştrilmez
kaybolmaz unutulmayacak kadar görkemli
kafa sallıyorlar yüzüme anlamsız bakıyorlar

öylece durup susuyorum şaşıyorum
her biri bir ağızdan gülüyor sırıtırak
yabani gözüyle yukardan aşağı bakarak
yahu ne oldu bu insanlara böyle