Sessiz ol, kimseler duymasın seni düşündüğümü, içimde
yanan kor ateşleri görmesinler
Hatta ve hatta bilmesinler de sensiz çok üşüdüğümü,
korktuğumu, ürkekliğimi. Aslında hayatta, küçücük, çok
aciz bir sığıntı olduğumu. Bu karanlık dört duvar arasının
en köşesinde bükülmüş yere ağlamaklı seni düşündüğümü
bilmesinler. Bak yine gururum taştı. Son geldiğinde hiç
umursamaz tavırlarla istemiyorum seni, git deyip sırtlayıp
taşıyamayacağım kadar yüklendiğim gururum... Sen
görmeden gizlice akan gözyaşımdan silip, boğazım kitlenene
kadar akıttığım gururum. Şşşşt sus... Sus sevgilim, sakın ha
anlamasınlar seni nasıl sevdiğimi, seni kötü sanıyorlar, bak
şuna da gitmiş en kötüsünü sevmiş demesinler. Onlar bilmez
ki senin yüreğinin sıcaklığını... Sakın konuşma sus, hem bir
daha son sözün gidiyorum olmasın, biliyorsun ki ben çok
korkarım yalnızlıktan. Hem sen beni yalnız bırakmazsın
ki, hem sen beni en çok sevdiğin zamanlarda hep ömrüm
dersin, hiç sevdiğine ömrüm diyen biri bırakır gider mi?
Gitmez... Yoksun... Evet yoksun... Bu karanlık gecelerde
beni sensiz bırakıp gittin, parçalanmış kâğıt gibi savurdun
rüzgâra. Üstüme yağmurları yağdırdın, sele bıraktın
acımasızca. Her karanlık çöktüğünde gözyaşlarımla boğdum
kendimi, yokluğunun acısından geceleri sana uyudum, sen
hiç bilmedin, her sabah ömrüm günaydın diyen bi sesle
gözlerimde uyandın. Her gökyüzünde sana baktım sana...
Şimdi buradasın öylece, karşımda, geçmişte yarattığın esere
bakıyorsun. Bıraktığın gibi miyim sence değil miyim? Belki
birazcık saçlarım beyazlamıştır. Birazda gözlerim çökmüş
olabilir ama bak, bak hâlâ aynı heyecanla bakıyorlar sana. Ne
o yine mi gidiyorsun, sanki yavaş yavaş yok olur gibisin. Dün
gece çok ağladım, geldin öyle bana sarıldığında “Ömrüm
ağlama, ben sana kıyamam” dedin. Bi dakka bi dakka, bak
yine gider gibi oldun, sanırım bu gece yine her gece gibi hayalinle konuştum. Yine yokluğuna sarılıp uyuyacağım.
Bende susayım artık, susayım ki seni ne çok sevdiğimi kimse
bilmesin. Susayım ki, aşkımdan büyük gururumu hiç kimse
görmesin... Sessizliğimde saklanmış haykırışlarım... Her gün
yeni acılar çekmekteyim. Bomboş bu hayat; ne boş... Nereye
baksam görmekteyim, tanrının hediyesi ne hoş...
Kayıt Tarihi : 8.3.2024 13:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!