Dudaklarından uzakta gülümsemek gözlerime zor geliyor
Uyku sürgünlerin taç takmışı gibi duruyor yatağımda
Ben mahkûmu senden uzak günlerin
Yazmakla bitmiyor duygularım saymadım kaç kitap olur
İçimdeki seni taşıyorum gece gündüz
Ben hamalı hasret çeken bütün üzgünlerin
Hani yağmurlar ıslatır da toprağı kokar ya
Hanımellerine yazıyorum her sokakta
Ben boyun büküşüyle damlaları ıslatan adam
Keman seslerine inlemeyi ben öğrettim
Neylerdedir iç çekişlerim derin derin
Şarkıların hasret notalarında kulağına düşen benim
Ve sen yedi iklimin en güzeli nazarımda
Varılmak istenen yolun sonusun
Pusulasını kaybeder mi deniz feneri, ben kaybedendim
Yüreğime gönderiyorum seni yüreğimle
Gittiğin gibi gel, geldiğin gibi kal bu mekânda
Papatyaların yanına rengârenk menekşeler dikeni arama, benim
Gülüşünü sevdiğim, açlığıma sıcak yudumlar gibisin
Beynimle yüreğim arasında mekik dokurum günün saniyesinde
Saatlerini gülümseyişlerine kuran adamım dudakların gülümsediğinde
Ben yapbozları yaparak vuslatı an'a yükleyip
Hayalini seven adamım.
Kayıt Tarihi : 17.6.2011 02:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!