Tozlu yastığıma baş koyduğum an:
Gece sen ağlarsın rüyalarımda.
Kader yolumuzu böldüğü zaman,
Umudum can verir uykularımda…
Ateşten denizler kaynar gönlümde;
Umudumu verdim kurban olarak.
Piranalar yüzen sevda gölünde,
Çırpındı bedenim en son olarak.
Sonra sen ayrıldın döndün evine,
Sanki terkedilmiş virane handım.
Sensizken ağladım senin yerine.
Tren seslerinde hep seni andım…
Yollar seni benden alıp götürdü.
Yollara dağlara küs oldum birden.
Ben nefes aldıkça işkence sürdü.
Sonra hayalini çaldım göklerden.
Şubat 1998/
Amasya
Kayıt Tarihi : 10.12.2009 21:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!