Hayalini bırakıp gittin

HAYALİNİ BIRAKIP GİTTİN

Bende bıraktın hayal resmini,
Seninle tattım aşkın acı zehirini,
Sırtıma eyerledin şekli şemalini,
Tek başıma bırakıp sebebsizce gittin.

Hançerledin beni tam can evimden,
Tek beni yalnız bıraktın sanki mazinden,
Habersizmisin yüzümün gölgesi gözümün neminden,
Hayalini bırakıpta nereye gittin.

Koskaca şehir suskun,senin sesin yankılanıyor,
Hayat sensiz ayla güneşsiz,sönük yol alıyor,
Irmaklaşmış gözlerim,gittigin günden beri kanıyor,
Tek hayalinle bu beden ayakta duruyor.

Resmin ve hayalin elimde hep kuytu köşelerdeyim,
Okyanusun ortasında,tek kalmış sandal gibiyim,
Acaba ben suya yazı,geceye güneş bekleyen dervişmiyim,
Tebessümane saklanıp bende,bırakıp gittin.

Nice dört mevsimler kapatmayacagım hayat pençeremi,
Sana kızgın olsamda,görünce değiştirmeyecegim şeklimi
Asırlar geçse el üstünde tutacagım senli kabuslara kendimi,
Ama sen sadece hayalini bırakıp çekip gittin.

Sensizlikte göçüp gidince bu beden
Sert iklimlerdeki gibi yaşasamda hayalinlen,
Ecel şerbeti içtiğimde parça yırt kefenimden,
Avuçlarımda hayalin olacak al olsun seninlen.

(DEMYANLİ) İbrahim Özdemir