Hayale Tutunmak Şiiri - Emin Özdemir

Gözüm kamaştı bir mavi göz süzmesinden,
Geriye dönüp ardından, o mu dedim sahiden.
Titreyen sesimle bu kadar benzerlik olmaz dedim,
Şüphede kalan aklımı, yorgun kalbimle çeldim.
Yolun sonunda ki garda, geceki son treni sordu,
Belkide benim için bu son şans olurdu.
Koşup ardından tutup elini, o soğuk teni,
Tüm ışıkları birden söndüren sesi
Korkarak; -Ne var dedi!
Üzgünüm kalbime benzettim seni.