Hayalin Yanımda Sana Susuyorum

“ Öyle bakma! Kayıtsız kalmak için çok geç artık bu aşka. Ya sığdır bütün sevgini gözlerinin yeşiline, ya da bulaştırma bakışlarını bana. “

Susuyorsun.
Ellerinin, dudaklarının, mimiklerinin aksine,
Sessizliğini paylaşıyorsun benimle.
Ellerin tedirgin, dudakların çekingen, mimiklerin özlem dolu…
Bakışların donuk ve bir o kadar sıcak bu gece.
Çelişkilerin can bulmuş hali gibi oturma karşımda öyle!
Gülümse işte!
İşte böyle…
Bırak gamzen güzellik katsın gül yüzüne.

“ Gökyüzündeki yıldızlara bakmak gibi oturmak karşında… Uzatsam elimi, yüreğin milyonlarca ışık yılı uzağımda… “

Sahi sen en son ne zaman dokundun bir yüreğe?
Hayır, hayır bakma öyle.
Hüzün yakışmaz hiçbir yeşile.
Böyleyim işte.
Her seven gibi… Her bekleyen gibi…
Kendi seçimimi yaşıyor olsam da benim olmayışını sorguluyorum hep.
Ve her defasında haksızlık ediyorum sana.
Vermediğin sözleri vermeyişini,
Söylemediklerini söylemeyişini,
Bakarken görmeyişini sorguluyorum.
Bir suç varsa ortada, ne varsa atıyorum sana hepsini.
Haklısın.
Çaresizlik bu.
Teslim olmak yaşanmamışlığa…
Ve kabullenmek içten içe söylemediğin her kelimeyi.

“ Şu dalgaları görüyor musun? İşte onlar gibi atasım var kendimi kumsala. Kalmak öylece… Yorgunluğumu sıyırıp üzerimden sermek kumlara… Sonra tekrar dönmek senin dünyana… “

Verdiği acıları bile seviyorum dediklerinde gülerdim hep içimden.
Gerçeklerle yüzleşmekten acizlik değil miydi bu?
Daha çok, hayalle yaşamak mı?
Yoksa ihtimallere bel bağlamak mı?
Karşımdaki sen başkasının olmuşsan,
Erişemeyeceğim yerlere kaldırmışsan kendini,
Ne önemi var ki,
Aklımdaki sen tamamen bana aitken.
Biliyor musun? Aslında yine haklısın.
Şu bilmiş gülümsemen varken,
Cümlelerimi çürütmek için kelimelere ihtiyacın yok zaten.
Hem sende sevdiğim bu değil mi?
En kısa yoldan anlatman kendini, dolaysız, yalansız…
Bütün süslerinden arınmış bir dünya seninki.
Benimle hiç kesişmeyen…