Hayalin Tutsak (Gülce-Buluşma)

HAYALİN TUTSAK (Gülce-Bulşma)

Sen istediğin kadar git, hayalin ki esir bende
Saçlarından hayalini, tutup sürüyüversen de
Dilberim ben seni bilmem deyip dikiliversen de
Gönlümde açan kardelen çiçeğimi sündürsen de
/
Bir yaralı haykırış
Belki nafile bir çırpınış,
Feryat eder gel gülüm, gel kardelenim,
Sensiz bana baharlar bile kış.
Hem de ne kış,
Yüreğime çöreklenen karakış
Ördüm seni sabahlara kadar ilmek, ilmek;
İşledim servi boylum beynimin her köşesine
Hücrelerimin her bir zerresine nakış, nakış;
Düşen bir damla gözyaşım düşer peşine
/
Hangi sözcük, hangi cümle, hangi paragraftır güzel
Hangi dil güzel anlatır, hisler bende sana özel
Neden hep cilve naz olur, kadın denen kaşı pergel
Sana hasretim can özüm, gel biriciğim beri gel

Sırra kadim bir odaktır, çeker yar beni caziben
Düşlerimiz vardır her dem, koşuştuğumuz peşinden
Sırça köşkte kıpırtıdır, seven kalpten hissedilen
Haber etmesen de sana, hayaline tutsağım ben
/
Güller içinde sen bir gülistan
Servi boyun hep dillere destan
Giydiğin mavi buluz, renk cümbüşü bir fistan
Güller içinde bambaşka bir gülistan
Gel can evime, gönlüme ol sultan

Gönül güzel yüzüne vurgun
Tatlı diline tutkun
Sanmayasın diye beni kuzgun
Çiçeğim sana sevdam için, olmuşum suskun
Her yeni günde beklediğim umutsun

Güller içinde sen bir gülistan
Her sabah yeni bir güne gebeyken tan
Bir gün daha eksilir gülüm, ömür denen olgudan
Her şafak bir hırsız gibi,
Elinde bir fenerle gelirken
Bir gün daha gider gülüm, yaşanası sevdadan.
/
Zor sevdam, kardelenim; çıkmaz olsan da kardan
Göstermesen de bana, bir önce ki bahardan
Seni beklerken gönlüm, üşüse ayazlardan
Yine seni bekler yar, umutlar umutlardan

Feyzullah Kırca
Akbaşlar köyü / Dursunbey