Hayalin Gülüyor Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yoksul gönlüm kışın hüküm sürdüğü bir ülke,
beyaz karlarında çilelerimin ayak izleri,
hüzünlerimin
ve kederimin.
Çam dallarında bembeyaz karlara bürünmüş hayalin,
sanki telli-duvaklı
gelin.

Ayaz nasıl teslim alırsa kar içinde yüzleri
ve nasıl kesip atarsa ustura misali,
sen işte öylesine kesip attın bağlarımızı,
cümle anılarımızı,
karakışlara çevirdin ömrümü yüreğin acımadan,
tek bir kere bile gözünü kırpmadan,
kalbin bahara çıkamayacağını gösyermek için
yanmadan.

O yüzden kalmışım karakışlar içinde, anam-babam,
baharlarım kış,
yazlarım, sonbaharlarım, kışlarım kış,
çözülemiyor ki; çözülebilsin yüreğime oturan buz
yüreğime aktardığım halde içimin yangınını,
işte bu yanık yürektir ki;
buzlar altında inliyor, inliyor, inliyor.
Hayalin mi?
İşte onu sorma, anam-babam, onu sorma,
o
gülüyor.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 53-54/100)