Hayalin Bile Yok Şiiri - Selver Güvercin

Sabahın alaca karanlığında
Kulağımın dibinden
Vızıldayarak geçen kurşun gibi
Geldin geçtin hayatımdan,
Nasıl, nerden, niye niçin bilmeden
Çocukluk korkularımı,
Çocukluk hayallerimi alıp geçtin içimden.
Kurşunun namlusu belli değil,
Kurşunun tetiği belli değil
Sen bellisin, sevgin belli
Yine de kör bir kurşunun sesi gibi
Sabahın alacasını yırtarcasına
Yırttın attın mazide ki puslu geçmişimi,
Yırttın attın gelecekte ki sisli hayallerimi,
İnsanı insan yapan duygularımı yıktın,
Beni ben yapan ne değer varsa yırttın…

Ayın karardığı, yıldızların olmadığı,
Kör kandilin aydınlatamadığı,
Kör karanlık bir gecenin
Su birikintili çamurlu yollarında
Yürüyorum, bir hayal kızının ardında
Yürüyorum işte, kendi kafamca…

Düşüncemde, sana yürümek var ama
Yürüyorum işte
Dipsiz bir kuyuya mı?
Sana mı? Hayatın sonuna mı?
Nereye gittiğimi bilmeden,
Yönüm yok, duygularım yok,
Adın yok, gönlümde hayalin bile yok…

Hayatın Bir Garip Yolcusu…
Ocak 2007 Ankara