Hayalin Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Hep,
Hayalinle görür gözlerim güzellikleri,
Papatyaları, leylakları, gelincikleri,
Nar tanesi kadar kırmızı dudakların,
Olgun meyveler benzer yanakların,
Ama
Sen
Olmayınca yanımda,
Yıkılır birden dünyalar,
Kaybolur giderim karanlık dehlizlerde.
Sen,
Gelemezsin buralara,
Buralarda açan güller bile,
Hüsran gülücükleri dağıtır,
Acımasız duygular altında toprak,
Ezim, ezim
Ezilir kurşunlar la,
Adın,
Adın aklıma gelirde,
Yaşadığı mı hatırlarım,
Sonra,
Tel örgüler gözlerimi oyarcasına…
Dağılmaz üstümden kara bulutlar,
Boşuna çırpınır denizde dalga,
Özgürlük rüyaları görmek bile yasak burda,
sensizlik, sevgili,
Sensizlik var ya,
Boğum, boğum boğuyor boğazımda,
Ağrılı hıçkırıklar,
Çoğaldıkça çoğalmada…
Dallar da,
Yeniden yeşermeye başladı yapraklar,
Kuşlar,
Dönüm, dönüm
Dönüyor geri,
Elimde değil kendi benliyim,
Öyle şaşkınım ki bu bataklıkta,
Bir halat gibi uzatıyorsun ellerini,
Tutamıyor,
Tutamıyor parmaklarım,
Parmakların,
Öyle ötelerde ki,
Gel,
Götür beni
Diyen bir
Ses,
Yükselir,
Yükselir gök kubbeye,
Dağlar,
Ses verir sesime,
Yine de,
Uğultulu ötüşleri baykuşların
Galip gelir,

Kahkahalar yükselir zeytin ağaçları boyunca alaylı,
Daha ne kadar sürecek bu işkence…
Karanlık gecelerde,
Işık gibi
Süzülü, süzülü verdin,
İçimde,
Sevinçli ürpertiler uyardın…