Bir ressamın tuvaline yerleştirdim seni,
Gözlerini, gülüşünü, güzelliğini.
Fakat biliyordum, o tuvalde sen yoktun,
Seni gören tek benim, sadece benim gözlerim.
Buna inandım, avundum.
Bir yazarın kelimeleriyle dile getirdim seni.
Sayfalarca hikâyenin içinde sen ve ben.
Mürekkep damlarken satırlardan,
Anlattım her bir detayı ve her detaydaki seni,
Seni yaşamasam da…
Bir bestekârın notalarıyla buldum seni,
Her melodiyle derinden hissettim,
Sesine benzettiğim her bir notanın büyüsüyle,
Şarkılarını dillendirmeden.
Ve bir şairin dizelerinde seni anlatmasını bekledim.
Olmadı.
Kimse yazamadı içimdeki seni.
Anladım ki, her denemem eksik kalacak.
Sonunda vazgeçtim, kendim yazdım tüm şiirleri,
Sana dair…
Kayıt Tarihi : 2.11.2023 15:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!