pencereden bakarken,karanlık sokaklara
ışıklar süzülürken, gözlerime
bir karartı belirir,sanki senin hayalin
belki sokak lambaları,yanıltır gözlerimi
belkide yokluğuna,alışamamak hala
hep bekleyeceğim seni,baktıkça resmine
belki bir gece,belki güneşin doğuşunda
hayalime geldiğin demlerde
zamanın hiç bitmediği,rüyaların gerçek olduğu uykularda
geleceksin,biliyorum,bekledigim saatlerde
oturdugun koltuga,sinmiş kokun
şiirlerim sayfalarda, solgun
bedenim aciz. kalbim yorgun
gözlerim resminde,aklım sende,ama yoksun
alışmak çok zor,alış diyor kalbim
saatler duruyor, zaman seni vuruyor
işte o an,yine geliyor,gözlerin aklıma
yine sen diyor,geceler,yine sen ruhuma
bir şarkı düşüyor, dudaklarıma sessiz,
fısıldar gibi ismini,sen benim sesim,
sen benim nefesim,sen benim hasretim,
sen benim kaderim, ama yoksun
karanlık bir boşluk, oluyor gözlerim
odam,hayatım,evim sensiz,sessiz
unutmak çok zor,sensizlige alışmak,
yokluğuna kahretmek,yaşadığına kader demek,
öyle ansızın çekip,gitmek gelir aklıma
vazoma koyduğum,çiçekler, kurumuş
masamda bir tabak eksik,sandelyen boş
radyoda ince, sızı bir şarkı, çalıyor
duvarda çerçevede resmin,ama yoksun
Alptekin Kılıç
Kayıt Tarihi : 9.5.2019 17:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!