Hayalim Bir köşebaşında kaldı

Hayali(n) m bir köşe-başında kaldı
bir uzak şehirde
bir eğri sokak
sokağın başında hatıran hazır
evin, bir bahçenin hüznüne nazır
mevsim sonbahardı günlerden hüzün
bir perde ardına gizlenen yüzün
bilmezdi köşede bekleyen kimdi
ayaklarım o sokağa aşina
hala volta atar orda hayalim
yağmur hala iliğime işler inceden
belki canın toprak kokusu çeker
belki aralanır diye penceren
hala pusudadır orda gözlerim
gah ağladı gahi uykuya daldı
Hayali(n) m bir köşe-başında kaldı...