Hayalim Şiiri - Özdemir Aydın 2

Gamzelerin menekşe açmış,
Gözlerinden cemre yağar.
Şiir tarlamın bereketli başağı,
Sevdan yüreğim yakar.

Kalemi aşkın zehrine bandıra bandıra yazarım.
Hazan düşer yokluğuna,
Seni anlatır, seni yazarım
Bahara, güle, bülbüle inat.

Yokluğunla yüreğim yanar,
Ayazından ellerim donar.
Her günbatımı eğilir, çiçeçeklerine dökerim gözyaşı.
Acı olmasına rağmen,
Serçe misalı uğruna döksem ölümcül gözyaşı.

Sen açmazsan gülistanda,
Gönül aymaz,
Çöl olur dar_ı dünyam.
İlacımı gül_i rana yazmış tabibim,
Derd_i veremine talibim
Firkatına nail eylesin Rab'bim.

Seni kalbime aldım,
Cihanı karşıma.
Fikrimle, zikrimle, beynimle, düşüncelerimle savaştım,
Anladımki gülüm sensin, gülistana kavuştum.
Bir inşirah kızıllığında dua belirir,
Nefesin nefesime karışır.

Adın hayal, yanaklarında açar kan kırmızı güller
Dolanır kalbime cennetten rayihalar,
Uzanır yamacıma, ay ışığında.
Doğarken güneş ufuktan sessizce,
Yalvarırım kızıla,
Hayalimi yakmasın diye.

Seni severken bir ödül beklemiyorum nur_u derya
Onurum, yurdum, memleketim
Uyur uyanıklar arasında adını,
Avutamam, susturamam çığlığını.
Kağıt, kalem, defter olsa da,
Anlatamam seni,
Yazamam kara sevdamı.