Hayali Sevgiliye Şiiri - Arif Arslan

HAYALİ SEVGİLİYE

Seni görmedim hiç,
Dokunmadım ellerine,
Bakmadım daha gözlerine…
Belki engin denizler gibidir,
Belki de uçsuz bucaksız çöller gibi…

Saçların, alev kızılıdır sanırım,
Ellerime almaya korkarım onları;
Yakar kavurur diye…

Gönlün… Kim bilir, ne ufukları vardır ulaşılmaz,
Ve ne dağları vardır aşılmaz…
Göğsünden ne volkanlar fışkırır enginlere,
Dudakların ne ateşler saçar…

Sanırım ellerin küçük ve güzel,
Sevginin iletildiği tombul eller.
Onlara dokunmak,
Ateşe dokunmak gibidir herhalde…
Ve sana bakmak o kadar kolay olmasa gerek…
Güneşe bakmak gibidir.
Ya da dipsiz bir kuyuya…
Belki de ufuklara bakmak gibidir…
Hani ikisine de ulaşılmaz ya

Sen de öylesin benim için ama emelim
Ulaşamasam da eteklerinde gezinmek ve
Vadilerinde biten çiçeklerden toplayıp
“Sen” diye koklamak
Bastığın yerleri öpmek…
Öpmek, öpmek, öpmek...

Ve sonra ayrılık gelmeden
Vuslatın tadına varmak.
Her faniye nasip olmayan bir güzelle
Hayatın güzelliklerini yaşamak...

İçimden ne geçiyor bilir misin?
Kısacık saçlarının içinde saklanmak
Özledikçe bir kuş gibi göğsüne konup
Doyasıya gözlerine bakmak
Bakmak, bakmak, bakmak...

14 Eylül 2004