Hayali Bile Güzel Köyümün

Ekmek kavgası uğruna,
Mesken tuttuk yaban elleri.
Kâh Ankara, kâh İstanbul, Almanya…
Ama selamlar aynı yere, özlemler aynı.

Şimdi AĞLAYAN GAYA’da olmak vardı!
Her yağmurda oluk oluk yaşlar döken tepede.
Rüzgârların dağlara türkü yaktığı,
Ay yıldızla raks ettiği yerde.

TEKNEYERİ’nin buz gibi suyundan içeceksin,
Sonra da oturup bir çamın dibine,
Kolay’lının terleriyle suladığı tütün tarlalarını,
Neyzen’in diyarını seyre dalacaksın.

OVAZ GEDİĞİ’inde çay demleyip,
Kuşları ve rüzgârı dinleyeceksin.
Yemyeşil çayırlara uzanıp,
Dağlarla sırdaş olacaksın.

Atacaksın oltanı lisenin setinden,
Taşları bir bir sektireceksin gölde.
Muhabbetle yudumlayacaksın kahveni,
Gençliğin kalbinin attığı yerde,
Kafe Yaşar'ın otantik bahçesinde.

Açacaksın kanatlarını Kapıkaya'dan,
Süzüleceksin Kızılırmak'a doğru.
Bir meltem esecek tarifsiz diyarlardan,
İkrar edecek benliğin,
Cennetten bir köşedir bu!

Kuracaksın sofranı TİRİCE’de,
Yağlu ekmek, misir çorbası ve keşkek,
Yanında soğan bide yayuk ayranı olursa,
En keyifli adamım bu memlekette.
(02.09.2000 İstanbul)