Hayalhanem Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Az sonra
tam karşımda
bir deniz oluşuverecek
sonra
denizde bir
ada
ya da
kocaman bir tekne
iç boş
deniz de
rüzgar bile savuşup gitmiş
çünkü canım öyle istiyor
gözlerimi yoruyor çokluklar
bir de bir ağaç karşımda
kırmızıyla sarıyı karıştırıp ressam
bana hiç sormadan
bir güz
bir ağaç sarı yeşil kızıl yapraklarıyla
çiziyor bir ağaç dalında iki kuş var
ağaç yapayalnız
kuşlar kafileden ayrılmış
şaşırmış yolunu

orada hiç bir şey yok ne deniz
ne ada
ne tekne
yok ki ağaç ta kuş olsun dalında
bildiğim vakitlerden bir gece
ve şehrin ışıkları
boş evlerin gece bekçisi
bir yaşlı kadın geceyi sarıp sarmalayıp
kundaklıyor
ve şehrin ışıkları

lafı döndürmeye ne hacet
aklımda sen varken
aklımdan da
defterden de seni silmeliyim
olanı biteni lav etmeli
olmayanı oldurmalı
seni de sileceğim
sonra yerini değiştirdim diye
bana küsen pembe yapraklarını döken
Orkideme üzüleceğim

sonra tekrar üzüleceğim

çünkü ben öyle istiyorum

hayata tutunmaya umut yeter
sırtımızı sıvazlayan bir el
bir mektup
içten bir bakış
bir gülüş yeter
yedi emin bir yaşam
iki yaralı serçe
bir serçe eder mi ki
iki yaralı güvercin
bir güvercin
iki yaralı kalp
bir yürek eder mi

ağaç yaralı
kuşlar yaralı

Orkidem bana küsmüş

30/Eylül/2011/Cuma/Bodrum