Hayalet şehre tek bilet

bir tren geçer bu hayalet şehirden
dolup boşalır vagonlar
nereye gideceğini bilmeyen insanlar
taşınır durur bu şehre
kara bulutların içine çöker başları
tüm dünyayı taşır gibi
yorgun omuzları

soğuk ve nemli günlere uyanır
şehrin sakinleri
şehre uyum sağlamış
görünmez aydınlıkta yüzleri

tren düdüğü yırtar geceyi
düşbaz bir makinist
dışarıdan düşler getirir bu şehre
pas tutmuş gerçeklerle yerlerini değiştirir
gizli bir el sallanır giden trenin ardından
kenarı yırtık tek bilet düşer ellerime
avuçlarından