Hayalet-im Şiiri - Ayşe Uçar

Hayalet-im

ince sızıları çeker
tüyden bulutların gövdesi
iskeleti gözüken bir ağacın karınca ölüsü ağzına
yağmuru bekleyen toprağın sessiz çağrısı dilim
günleri devire devire yol alırken bahtımın
silik rüzgârına

vurgunum
kimsesizim

sabahtan akşama kadar yüz değiştiriyor güneş
gölgeli kaldırımların ayak izlerinde eskiyor insan eskizleri
sessizliğin yanı başında ketum örümcek ağları
yalnızlığın kilimini dokuyor
aydınlık ve karanlık

soğuk siyah sıcak beyaz
yer karolarında sinsi iğreti
gölgeler

eğer
hayatın bir kalbi olsaydı
işaretler miydi takvimleri yoklukla
insanı ağacı toprağı yaprağı bu kadar incitir miydi
gelenlerin sevincini gidenlerin üzüntüsünü yaşar mıydı
bizler gibi hatıraları yalnızlığın koynuna saklayıp
saklayıp ağlar mıydı

bizim gibi küser miydi aldanışlara
ve sevgiye

aklımın boş oyuklarında deli deli
cevapsız sorular

zihnimde binlerce kör labirent
zindanlarında taşlı çakıllı dikenli zor yollar
yolların çıkmazında
dipsiz kuyular

dünya var oldukça
ve büyüdükçe durmadan gözümde
kayıp kıtaların peşinden süzülen ruhuma eşlik eden
korku dolu fısıltılar
endişeler

okyanusların dibinden yükselen kuşkulu öfkeli düşüncelerin
ah! yüzüme yüzüme yansıyan süregelen
paçoz ezikliği

rahatım yine de
toprağın ağırlığında suyun hafifliğinde
ruhumu yıkarken sırrı dökülen aynalar

ah ! bırakın beni
sonsuzca uyuyayım- yorgunum
ışık huzmeleri oynaşırken suyun kadife derinliğinde
su zambaklarının lila dudağından toprağın çukur gamzesinden
hiç usanmadan devamlı gülümsüyor olacak hayaletim sizlere
tüm insanlara


03042024
23:22


Ayşe Uçar
Kayıt Tarihi : 10.4.2024 01:31:00
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!