Hayalet Şiiri - Efecan Kıymaz

Biliyorum, izliyorsun her anımda,
Hep yanımda.
Ben kaldım sen derdinle toprak olunca,
Yokluğunda düşünürüm,
Düşünürüm, özlemini şişelerle doyurunca,
Oysa ayakta durmayı ne de güzel öğretmiştin bana.
Emeklemeyi koşmayı, durmayı yarışmayı,
Konuşmayı...
Anne demiştim sana ilk kez,
Ben değil de, sen kesin hatırlarsın.
Sonra da kalbinin gittiği yere kadar,
Benim tüm çocukluğumun bittiği yere kadar.

Bir naçiz bedende anne dedim sana,
Benim asıl annem yerden göğe kadar,
İşten eveydi daha önce, evden işe kadar,
Çalışırdı çırpınırdı kemikleri eriyene dek,
Sizin tabirinizle gün yüzü görmedi ölene ve
Gömülene kadar.

Öyle acı ve kederle buruşturur yüzümü,
Yokluğun beni eski ölüm düşüncelerimle buluşturur.
Öyle sığ sulardayım yokluğunda,
Açlık ve susuzluğun derbeder boğukluğunda,
Bir anne sevgisizliğinin ölüm soğukluğunda.

Seni özlemek şu koca hayatta en büyük arâm-rüba,
Sorsalar söyleyemem gelir miyim yanına,
Annemi özlüyorum, rahat mı oralarda?
Saçımı başımı yolarak yolunu gözlüyorum,
Bekliyorum bir umut, annem gelmedi hâlâ.

Biliyorum izliyorsun her anımda,
Başımın üstünde, kapı eşiğinde, yatağın altında,
Yeryüzünde, gökyüzünde, fotoğraflarımda.
Poz veriyor, gülümsüyor sağ yanımda.
Korkutmayan bir hayaletsin her ayrıntıda.

Eteklerine sarılırdım eskiden,
Korkardım cinlerden, perilerden.
Senden korkmuyorum, ah bir görebilsem,
Borçlu kaldım sana bir ömür, keşke ödeyebilsem.

Annemi özledim,
Şu gözlerimdeki perdeyi ağlayarak eritebilsem,
Çocuk kalbimle odamdaki ruhunu süzebilsem,
Hayaletini koklayabilsem.
Ne kadar özledim ah bir bilsen...

Anne bak, sana şiir yazdım,
Süsledim püsledim, ağlayarak,
Bir demet papatyayla mezarına bıraktım.
Alelacele ne su ne mendil getirdim yanımda,
Çiçeklerini suladım suratımdaki iki kan çanağıyla.

Annemi özledim,
Biliyorum izliyorsun her anımda,
Korkmadığım tek hayaletsin her daim yanımda.
Kokunu çekebilsem ciğerlerim patlayana dek,
Göz göze gelebilsem ruhunla delirene dek,
Aklımı yitirsem de bir, hayaletinle iki kelam etsek.
Alnından öpebilsem başını göğsüme tekrar yaslayıp,

Anne nurdan kanatlarına keşke sarılabilsem.