Hayalet Şiiri - Cem Birgi

Yağmur, akşamüstüne denk gelirdi bazen
Fazlasıyla bereketli, neredeyse felaket derecesinde.
İşte o zaman durak tıklım tıklım olurdu, herkes siper alırdı
Bense göz ucuyla, mor şemsiyenle seni izlerdim fark ettirmeden,
İliklerime kadar ıslanırken…

Kendimi tanırdım, hayatta kalmaktı benim ki
Sana açılsam boş, davul bile dengi dengineydi
Yapabildiğim sadece uzaktan izlemekti.
Bilirdim gözlerin gözlerime hiç değmeyecekti.
İşte imkânsız bir hayaldi.

Bir hayalet, bir kadını sevebilir miydi?
Yoksa çocukluğumda seyrettiğim bir film miydi?
Elini tutan bir adamı kıskanabilir miydi?
Belki de aşk mutlu sonlardan azildi.
Gerçeklere tutunup, masallardan nefret ederdi...