Hayalet Şiiri - Halil Sürücü

Hayalet sana ne verebilir çocuk?
Sanki ne...
O benim annem olur annem
Ben o var diye altıma kaçırabilirim geceleri
Bana bir tek o kızsın başkaları yalandan kızar.
Kim annesinin rahmini hatırlayabilecek kadar küçülür ki?
Hayalet dedi ki: Bazıları var.
Heyecanlandım hemen
İçimde bir umut oldum,
Nefes aldım ve yaşamaya koyuldum.
Yoksa yaşamaya sebep bulmak kolay değil hep
Hayalete dedim ki: Leyla senden razı olsun!

Hayalet ne verebilir bir çocuğa?
Çocuk olmayı kafana koy ve anneni pek fazla düşün ilk önce
Falanca birinin rızası için
Bu, aradaki tanrılardan biri olursa daha iyi olur.
Annenin sana yok diyerek vermediği var, var ya,
Onu da.
Gecenin bir anında konuşursun belki hayaletinle
Ufacık bir an demem ona ben olsam
Onunla konuşursam başka kimseyle konuşmam
Onunla konuşursam herkesle konuşurum.

Onun herkeste olmayan bir arkadaşlığı var, hayaletin
Ben mesela uyanırsam gecenin bir vakti onun yanından dönmüş olurum
Onun yanının güzelliğinden bir süre açmam gözlerimi.
Üstelik bir korkuyla da uyanabilirim;
Sokağındaki çocuklarca taşlanmışımdır yeni.
Annemden ayrılınca da çok korkmuşum ecmain
Bir ben vardır bende,
Ayın avlusundan içeri

Hayaletim benim için bir sevgili gözü aradı hep, baksın diye
Bunu anlayınca korkum yatıştı umut oldum.
Kulak ne imiş, göz ne imiş, gönül ne imiş,
Leylanın aynısının,
İnsan için olanını,
Sar da bil.
Sevgilim böyle der gördüğümde bazen
Ondan bahsi açtım ya içim nasıl heyecanlandı
Şimdi kızar yine onu buralarda söyledim diye
Annem gibi kızar
Hayaletim gibi.
Sevgilim: Aradaki en güzel tanrım!
Tenine yüz bulacak kadar eskidir nefesim.
Rüzgarsa
Henüz yalamamışsa tenini
Kıskanır beni.

Sevgilim beni hayaletime aşık edecek-miş
Eğer başarırsa ah kendini ne eyler...
Zor yani.
Çok önemli bir şahsiyetim ben bi kere!
Hayaletimin zebrasıyım.
İsteyen eşşek diyebilir, kızmam.