Hayalet Şiiri - Ali İnsan Soyaslan

Ormandayım, yapayalnız ve terk edilmiş bir gece
Çok uzakta sisler içinde bir ağaç vardı, uzun ince
Ben oturuyordum bir ağacın altında, başım avuçlarımda
Korkularımın şiddetinden avuçlarım paramparça
Üstümde yıldız ve hayaletler bulutlarda yüzüyor
Önümde çok çok uzakta uzun ince bir ağaç
Sağımda beni süzen gözler etimi istiyor, aç
Solumda bir mezar kazılmış, sabırla bekler leşimi
Üstümdeki ağaç fırsat kolluyor, her an ezmek için başımı
Ormandayız, yanımda bir çakal tek gözüyle bana bakıyor
Uzakta, sisler içinde bir ağaç içime akıyor
Çakal ki tek gözü ezilmiş, diğeri kanlı dişleri kırık
Çakal ki ölmesi lazımken bana bakıyor ağzı açık
Cesedi bile küf kokuyor, nasıl yaşıyor çakal?
Çakal sanıyor beni kendine, pis çanağında bir yal
Ve bu sırada doğuyor koyu karanlıkta bir hayalet
Doğuyor, kokusuyla beynimi doldururken hoşlanmış kemik ve et
Doğuyor, karşımda sevgilimin hayaleti yavaş yavaş
Seyrediyorum onu, saçlarım korkudan beyaz, gözlerimde yaş
Sevgilim ne güzel, Beyaz bir cam gibi şeffaf ve berrak
Yaklaşıyor, rüzgar da dağılan saçlarıyla yanıma uçarak
Ve durup bakıyor bana bir an, gözbebeklerimi delercesine
Çıplak ağaçlarımdan damlıyor yavaşça kan, ölümlerin gecesine
Gel diyor bana daha önce hiç duymadığım bir sesle
Uzaktaysa, aç kurtlarda çığlık karışıyor nefesle
Hayalet önümde, ayakları yere değmez bir elinde mum
Ben arkasından koşuyorum, o yolunda dikkatli diğer elinde ruhum
O ilerledikçe ona yol açıyor ormanda karanlık
Oysa yol boyunca karanlığa bakmıyor, asla bir anlık
Çünkü karanlık parçalanıyor gözünden parçalanan ışıklarla
İlerliyoruz sanki binmiş gibi kan deryasında yüzen sandala
İlerliyoruz çıkıyoruz ormandan bir düzlük, sonu yamaç
Uçurumun az berisinde, o sisler içindeki uzun ağaç
Ağacın yanından bir nehir akıyor, içindeki korkulu rüyalar
Koyu bir çamur gibi boşalırken yamaçtan, başıma çöküyor dünyalar
Hiç korkmadığım kadar korkutuyor o ağaç beni
Çünkü bilmiyordum altında yatanın kim olduğunu, bilinmeyeni
Yaklaştıkça anlıyorum ki yatan, cesedi hayaletin
Sevgilim hala güzelsin ve daha çürümemiş etin
İki sevgilim var birisi hayalet biri yerde yatan ölü
Biri yüreğimde ateş yakar, diğeriyse şakağıma gömülü
Yıllarca bekliyoruz o gece, öylece birbirimize bakarak
Bazen düşünüyorum da sonsuzdan daha da mı sonra bu şafak
Nasıl seviyormuşum seni, işte duy ve hayal et
Ceset çürüyüp yok oldukça hayat bulur hayalet