Hayaller ve gerçekler Şiiri - Ahmet Gürcü

O kadar düşündüm ki seni,
yaşam gerçekliğini yitirdi....
Vakit var mı daha o canlı vücudunu öpe bilmek için
bu ağzın üstünde,Namelerle gelen
sevdiğim sesinin doğuşu
Öylesine düşündüm ki seni
uyamıyacak artık vücudunun çizgilerine,
gölgeni kucaklarken göğsümde
kavuşmaya alışık kollarım belki de
Ve günlerdir, aylardır beni yöneten
aklımdan hiç çıkmayan şeyin
gerçek görünüşü önünde
bir gölge olcağım şüphesiz,
ey duygusal dengeler,
O kadar düşündüm ki seni vakit yok uyanamam, iş işten geçti.
Ayakta uyuyorum, vücudum, aşkın, yaşamın bütün görüntülerine
Açık ve sen bugün benim için değerli tek insan, karşıma çıkan
ilk alna, dudaklara dokunabilirim de
senin alnına dudaklarına dokunamam.
O kadar düşündüm ki seni
O kadar yürüdüm, konuştum, yattım ki senin hayalinle bana kalan
tek şey belki de hayaller arasında bir hayal olmak, bana kalan tek şey
yaşamımın güneş saatinde keyifle gezinen,
gezinecek olan gölgenin yüz katı gölge olmak