Hayale Yolculuk ya da Öteler

-I-
Beriler serseri, çağımız çılgınca acı ve çiğ;
Ateşböceği şavkında söylenen cılız sözler,
Yankısı susan ses, umutsuzluğa çalınan nefes,
Işığa karşı yabancı…
Çırpındı pirina iştahında fena arzular,
Muhabbet muma döndü, ney sızılar.
Rengini yitirdi güneş, neşemiz söndü,
Manşetler bulanık, gündem canavar,
Dostluk, dürüstlük ateş pahası…
Sanat paslı, geçmiş yaslı, sancı üstüne sancı,
Yaşanası değil hayat…
Bulunur elbet dolunay şafağında huzur.
Elimizle kurduğumuz, dua dua yuduğumuz,
Ipılık baharlara gebedir öteler…

-II-
Gökler bekler beni, usulca “gel” der;
Uçamasam da kanat kanat,
Yolumu bağlasa da toz toprak,
Can olup, heyecan verip hayal kuşuna,
Düşlerden daha yalan realizme inat,
Takılıp gitti deli gönlüm,
Mehlika siluetinde yed-i beyzâ peşinden…

-III-
Dünyalar benim oldu dünyadan kaçınca,
Gökte şehrâyin, felekler kat kat.
Batmaktan çok uzaktı güneşler,
Siyahlar silinmiş, renler apapak.
Yıllarca kilitli duran gönül penceremi,
Açıverdim sonsuzluğun tadına.
Halay çeker yahut köçek oynarken,
Omuz omuza yüzlerce küçük yıldız,
Sevda redifli maniler, koşmalar söyler…
Endişelenme sakın servi boylum,
İthafımdır bunlar sana, senin güzel adına.
Aynı aşkım müştakı, matlubuyuz cana,
Aynı iksirin sermestiyiz biz.
Okyanus olalım, yağmur olup coşalım,
Taç Mahal maviliğinde geçsin her sene;
Vurgunum ben, senin bir küçük busene…

-IV-
Serperim şiirime deste deste çiçeği,
Dilimden düşmez hicran bestesi.
Ulaşır elbette bu yolun sonu dosta,
Bulurum gözlerimdeki hasretle onu.
Yıldız denizinin ışık sahilinde,
Sevgisini derdiğim gonca güller,
Katmer katmer çoğalmıştır elinde.
Ne fesleğen, ne karanfil, sümbül,
Onun kokusudur biliyorum…
Uçuşur rüzgârın her telinde,
Tenhada yıkanırken sabaha karşı ay ışığı,
Ruhumda hissettim, abes değil bu muştu.
Aşk ülkesinde gezinen şu gönül aşığı,
Düştü o gün saadet kucağına.
Gördüm bir güzel, gözlerinde pürüzsüz şafak,
İşte leylime yazdığım not:
“Nihayet Leyla’mı buldum,
Adımla değil ben, ruhumla Mutlu’yum.”

-V-
Ne gam, ne sancı sende bir ben olunca,
Çölleri çile saymam, dağları bile saymam,
Bir avuç sudur gözümde derya.
Şu içimden fışkıran ab-ı hayat var ya
Bir de umudum, sevincim, övüncüm;
Sendendir, senindir, seni özlerim…
Hayalini yudumlayan yaşlı gözlerim,
Zapt edemez selini, çağlar gider,
“Sevgilim” diye diye feryat eder…
Ey ay yüzlüm, bal dillim!
Başım eşiğinde; inan, bir söz yeter,
Bir kez gülümse, “seni seviyorum” de;
Budur senden alacağım en güzel hediye…