Durmuş aşkın saati; durmuş akrep, yelkovan
Sonu hüsran olacak sevdaya kurulmuşum
Kırılmış kalemimiz, toplanmış yüce divan
Hal bilmez vefasızın birine vurulmuşum
Çaresizlik amansız, tutundum acılara
Dalga dalga büyüdü, içimde derin yara
Şimdi enkaza döndüm, yenildim anılara
Onun umurunda mı; tükenmiş, yorulmuşum
Sabrı ümide karıp, üst üstüne eklerken
Bir tutam sevgi için yıllar yılı beklerken
Koşmaktan yorgun düşüp, yerlerde emeklerken
Bin parçaya dönmüşüm, bin yerden kırılmışım
Sevdanın insafı yok, durmuyor bir ayarda
Ruhum terk etti beni, akıl hala o yarda
Adım ayyuka çıktı yürüdü her diyarda
Ferhat olup bir zaman çöllere sorulmuşum
Sonu bahardır diye katlanmışım kışına
Kendimi kandırmışım, ömür geçmiş boşuna
“Hayal tüketti” yazın mezarımın taşına
Boşta kalmış kollarım, hayale sarılmışım
22.05.2017
İbrahim Karaçay
Kayıt Tarihi : 28.3.2019 22:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!