Sevgilim;
Bu son satırlar diyorum her seferinde,
Seni kaybedişime bu son kelimeler.
Zihnimle, yarım kalmış olanı unutmama çabası ile savaşıyorum.
Amacım unutmak değil ama
Onca seneden sonra,
Seninle karşılaşmış gibi kurduğum konuşmalar, Beni yoruyor artık
Her ne yaşarsam sana dönüyor içim
Kendimle konuşmam gibi oldu, hayalinle konuşmam
Üstelik neyeyse ihtiyacım, onu söylüyorsun
Yüzümü avucuna alıp, aşkla bakıyorsun gözlerime.
Her neye kızsam, kırılsam, sen tamir ediyorsun.
Hayaline böylesine alışmak beni gerçek dünyadan alıp götürüyor
Acı veriyor gerçeğe uyanışlarım
Ve sonsuz kere mutlu ediyor tekrar sana kaçışlarım
Daha içe kapanık oldum gittiğinden beri
Varlığım beni diğer insanların karşısında tedirgin kılıyor
Ürkekçe çıkıyor kelimelerim
Üstelik bir çoğuna göre daha fazlayım doğru duygularımla
İçe kapanmalarım incitiyor beni
Sanki yatak yarası her yerim
Heyecan duyacak yerlerimi arıyorum
En uç mutlulukları
En uç hüznü
Arada kalmış her şey
Ömrüm gibi aralık.
İnsan birini, kendine yakıştığını düşünerek severmiş
Oysa ben hep sana nasıl yakışırım hesabı yaptım.
Nerde varsa bir eksiğim, çığ oldu büyüdü
Sevgimi elime alıp baktım sonra
Yeter dedim bu sevgi ikimize de yeter
Yetmezmiş.
Sen gittin,
Ben eksik kaldım.
Nil Henan
Kayıt Tarihi : 28.5.2019 01:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!