Yine gözlerim dalıp da gitti,
Bu koskocaman boş ömrüm ki,
Ufak bir an’a sığıp ta bitti.
İçimden hayata gülmek geldi.
**
Gülmemiş kara kederimi, bende,
Güldürmeye çalışıyordum hayalde
Ödlüm uzattılar, çul çekip de,
Kurtulduk kimi yazık dedi öylesine,
**
Mezarım üstünde otlar yetti
O, ardımdan yaş dökenlerim,
Üç gün geçmeden unutuverdi,
Düşünür alemde herkes kendini.
***
Çağırdılar ki hayaldeymişim,
Düşünüp, işte gerçek bu dedim,
İsyan feryat faydasız bildim,
Herkes kendine inanı verdim.
Haydar Demoğlu / Erzurum
Kayıt Tarihi : 13.12.2007 12:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hayatın her yarını yeni bir süprize gebe...
![Haydar Demoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/13/hayaldeyken-gozlerim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!