adını sormamışlar senin
uzatılan her cımbız ağzında kalmış
yığın yığın anı kovalamışsın
unutulmaya terk edip ruhunu
unutmuşlar seni
görmemişsin kırlarda çiçekler açtığını
uğur böcekleri konmamış hiç saçlarına
kendi sesinde nasıl da boğulmuşsun
martısız bir deniz gibi
bir başına koymuşlar seni
elini eline koymuşsun
üşümüşsün yaz bahçelerinde
oturup uçakları saymışsın
"şu İstanbul'a gidermiş şu Samsun'a
şu düşecek gibiymiş üzerimize"
çalkantısız bir sessizlik bürümüş yüreğini
gözlerinde bin yıllık bir çığlık
duymamışlar seni
nükleer kuşlar uçurmuşsun gökyüzüne
radarların bile gözünden kaçmışsın
düşman bellemiş seni kelimeler
cümlelerden hiç geçmemiş şanın
var ya benim yüreğimi kalgıtan pembe
söndürüyor bütün yangınları
senin yüzünde açan güneşlerle
onarıyor yaldızsız kara kavruk geceleri
memlekette savaş çıkmış
unutmuşlar seni
hatırlamışım
Kayıt Tarihi : 18.6.2025 22:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!