Hayalçalan Iıı. Şiiri - Vahdet Dunca

Şimdilerde geceye hasret,
Sabaha hastalıklı vazgeçmelerim.
Gün ışığıyla bir o kadar kararlı
Karanlığın vurdumduymazlığıyla;
Paramparça!

Yastığımın külleri hep
Hep seni aratırken hüznümde
Alacalığına sövüyorum ben o hayallerin.
Gece kurnaz, gece…
Hayalçalan’ı gönlümün.

Hecelerken yüzünü zihnimde,
Sürekli varoluşların geliyor
Önümde durup çekilivermeyen çaresizlik…
Ve gece,
Seni hatırlatan her mevsiminde.

Kiraz çiçekleri gibi suskun,
Kan rengini böyle aşıyor yine
Ay ışığının bembeyazlığında,
Siyahları büründürüyor
Ve gece,
Kelimelerimi kimsesizleştiren.

Tenim kıldan ince kalmış
Dudakların karşısında yapayalnız
Mutluluk,
Elbet var ve çoğalacak yeryüzünde
Paylaştıkça,
Parmaklarımı hissizleştiren

Ya gece?
Ya acılar?
Yalan.
O siyâhı gördüğüm zaman,
İşte, acılar da paylaştıkça çoğalıyor.
Aşklarım gibi.
Yazdıkça çoğalıyor gece.
Hayalçalan’ı oluyor gönlümün…

Pürsiyâh.
02:08
11.12.09
-Cuma-
-ev-