Gece dolanır, insan gündüze
Gündüz bu şöyle kendine gelir
Geçit vermek istemez çok söze
Aklına nazenin yari gelir.
Susarak, yutkunma sırasıdır
Zira çalışma vardiyasıdır
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
