Gün batımında kımıltısız bekliyorken ayrılık sonraları,
Dünyanın öbür ucuna uzanmaya hazır gözlerim.
Bak içine!
Fazlalıklarım sende can buluyor,
Daldığında içimin gelgit yazgılarına.
Bak, en büyük masal sen isimsiz şövalyenin ağzından dökülüyor. Ve en büyük yemin bir yüreği bir yüreğe kiralıyor.
Yaşadığım çalıntı saatlerde mektuplar yolladım,
Sevgili ile başlayan,
Gitme diye noktalanan mektuplar.
Adressiz, zarfsız olasıya yalın lakin bir hep kadar hiçti cümlelerim.
Olsun! Yine seni sana yazacağım.
Elimde beyaz bir kağıt ve tuz gibi basarken kalemi kağıda;
Bazı şiirler ölümüne yazılır ve bazen hayattır ölümden önce alnına yazılan.
Kendimi kendime kusmak istediğim zamanların şahidiydim. Kalemin kuytusunda demlendiğim ve bir aşk kadar dinlendiğim zamansızlığın yoksunuydun.
Öyle kelimeler biriktirdim ki içimde; sana harflerden
Ama daha çok söylenmeyenlerden bir aşk inşa ettim.
Altını çizdiğim her cümle ve her kitap seni okudu bu gece.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!