Hayal ve Umut Şiiri - Yıldırım Yıldıran

Hayâllerim vardı benim, hep de vardı zaten.
Umutlarım da var geleceğe dair, hep de olacak zaten.
Onlar da hayal ettiler, umut ettiler ve denediler,
Ve sonunda yaptılar,
Hiç uçulmayanı, aydınlatılmayanı ve iletilmeyeni,
Belki başarırız hevesiyle ya da alay edilmek korkusuyla.
Ne düşündüler bilemeyiz,
Ama önce hayal ve umut edip,
Sonra da cesurca denediler ve başardılar.

Umutlar ve hayâller değimlidir ki zaten bizi yarınlara taşıyan,
Hayata bağlayan, mücadelemizi kamçılayan.
Hep yeni bir şey bulma aşkı,
Çocuk yanıdır belki de onların üstün yanları
Belki de bir oyunla ve gelgeç heveslerle başlayıp sonra da ciddileşen,
Bir serüvendir onlara.
Sonuçta çocukça bir sevdadır keşifler.
İnsanca bir mücadeledir onlar.

Şimdi ben, sen, o, bizler ve sizler,
Ket vurmayın coşkularınıza ve umutlarınıza,
Kilit vurmayın içinizdeki çocuğa.
İnsan ve çocuk yanınızı bir yana koymadan,
Yeni uçaklar uçurmalı,
Yeni ampuller yakmalı,
Yeni iletişim araçları bulmalıyız,
Çocukça bir oyun hevesi içinde.
Hayâl ve umutlarımızı kırmadan birbirimizin,
Önünü kesmeden o yaratıcılığın ve coşkunun,
Güdülemeli ve coşkularını coşturmalıyız,
Çocuklarımızın ve dostlarımızın, insanlarımızın,
Umut ve azim aşılamalıyız onlara.
En azından denemeliyiz, başaramasak da denedik demeliyiz.