Hayal ve Gerçek Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

İnsan ayrıntılarda boğulur,
Düşüncelerin derin sularında,
Küçük bir çatlak,
Bütün evreni yıkar,
Bir gülüş, bir gözyaşı,
Kayıp zamanın izleri,
Ve sıradan bir anın yüceliği.

Gözlerimdeki gölgeler,
Birer hüzün dolu yolculuk,
Kimi zaman bir anı,
Kimi zaman bir hayal,
Düşlerin çerçevesinde kaybolur,
Kırık dökük duvarlar ardında,
Sesler yankılanır,
Bir ruhun çığlığıdır belki,
Ya da sessizliğin ağırlığı.

Havada asılı kalan sözler,
Birer ip gibi,
Gönlümdeki labirentleri sarar,
Kim bilir hangi yolda kaybolur,
Aynalar bile yansımazken gerçeği,
Kendimizi bulmak zor,
Sonsuz bir karmaşada kayboluruz,
Her bakışta bir yüz,
Her bakışta bir hikaye,
Ama hangi göz,
Gerçekten görür?

Bir çiçek açarken baharda,
Kimi zaman solgun bir rüzgar,
Kimi zaman yaprak dökümü,
Yaşamak, bir oyundur belki,
Ama hangi sahnede,
Kendimizi buluruz?
Göl kenarındaki yansımalar,
Bazen bir serap,
Bazen kaybolmuş bir hayal,
Ve her an,
Bir başka derinlikte kayboluş.

İnsan ayrıntılarda boğulur,
Ama belki de,
O ayrıntılarda gizli olan,
Gerçek aşkın ve sevginin yankısıdır,
Kendimizi bulmak için,
Karanlık ve aydınlıkta dans ederiz,
Bir gölge gibi,
Bir hayal gibi,
Ve yine de,
Her kayboluşta yeniden doğarız,
Her ayrıntıda,
Yeni bir başlangıç,
Ve her son,
Bir başka hikayenin kapısını aralar.

HÜZÜN GEMİSİ