Hayal ve Gerçek Şiiri - Raif Koç

Okyanusun suları sahile esen tatlı rüzgarla birleşip bir örtü gibi kumları kapatıyordu.
Beş adım uzakta palmiye ağaçlarının aynı rüzgarla olan fısıldaşmasını dinlemek ve yine aynı rüzgarın yüzümde bıraktığı sıcaklığı hissetmek zamanı durdurmaya nedendi benim için.
Ayakta durmuş bu isteğime gülümseyen güneşin imkansızı istiyorsun dediğini duydum.
Ama durdum.
Birden bire hayal ve gerçeğin arasında kayboldum.
Hangisi gerçekti?
Tüm hayatım boyunca varlığıyla beni çok yaşlı hissetiren soruların yok olacağı bir bahar sabahı.
Bana tüm cevapları getiren simsiyah gözlü ama ışık gibi bakışları olan bir kız.
Hiçbir zaman tatmadığım duygular yumağı.
Sonra hiç eksik olmayan bir şey elbette.
Her zaman bir adım önde olan.
Kader kalp atışlarımı duyurmaya gelmiş bana.
Hissettiklerim var sadece.
Hayal yada gerçek diye bir şey yok.
Şimdi anladım.
Okyanusun parıltısı ve ağaçların rüzgarla dansı sadece o güzel kızın ismini öğrendiğim zaman hissettiklerim sadece.
Ben onun ismini her söylediğimde böyle hissediyorum.
Hayal ve gerçek arasındaki perdeyi kaldırır gibi.
Çünkü ben her ikisine sahibim.