Hayal ve Gerçek Şiiri - Şakir Alimoğlu

Ne zaman
Güneş yeni gelinler gibi
Nazlı, mahcup, başı önüne eğik
Batsa bir akşam
Ardından ay ondördünü bulsa
Yıldızlar alaya başlasa karanlıkla
Gözlerin geçip oturuyor karşıma
Ellerin saçlarımı karıştırıyor
Yalnızlığının ızdırabı
Bir sis gibi çöküyor içime
Uzaktan hayal meyal ellerin görünüyor

Önce Romeo oluyorum
Seni deliler gibi sevince
Diz çöküyorum güzelliğinin önünde
Sonra Lord Byron oluyorum
Siyah gözlerini yazıyorum iki mısra
İki mısra ellerini
Bir mısra gelincik dudaklarını
Sonra Beethoven oluyorum
Orkideler takıyorum göğsüne
Beşinci senfonide
Güneşi kurban ediyorum bir teline saçının
Ölümsüzleştiriyorum seni
Zamana inat melodilerin ötesinde

Ne var ki kader zamana galip geliyor
Bir kere daha
Üçüncü dünya savaşında
Herşeye bir gerçek perdesi çekiliyor
Siyah, simsiyah bir perde
Sen sisli sokaklarda raks ederken
Ben alabildiğine bir boşluk içinde kalıyorum
Artık ne güzel şarkıları arzuluyor gönlüm
Ne güzel kızları, tenleri menekşe kokan
Damla damla ağlıyorum

Seni en fazla arzuladığım bir anda
Kulaklarım sağır oluyor çaresizlikten
Gözlerim kör
Seni delice sevmekten korkuyorum
Seni düşünmekten
Seni unutamamaktan korkuyorum
Deli gibi
Bir Roma’lı askerin insafsız eli gibi
Boğazımı sıkıyor karanlık
Ne ellerini
Ne gözlerini çizebiliyorum artık
Tavana çakılı kalıyor gözlerim yarı aralık

Bütün güzellikleri bozuyor bir bir
Sırlı bir cam parçasındaki
Bin yaş ihtiyarlamış
Çökmüş görüntüm
Aynada hayalin beliriyor
Yenik orduların kumandanları gibi
Omuzlarım iki yana çöküyor

İyi ve güzel ne varsa
Herşeyin bittiğini hissediyorum artık
Aydınlıklara bir kurşun sıkıyor bir tabanca
Kör oluyor eski çağ sevdaları
Kuruyor bütün çiçekler o zaman
Hayal bahçemde
Bir büyük ümitsizlik
Saçımın tellerinden
Ayak uçlarıma kadar
Sarıyor benliğimi
Sıkıyor, sıkıyor, sıkıyor
Bir mengene gibi
'Ölmek istiyorum' diyorum fısıltıyla
Yalnız kendim duyuyorum
'Ölmeliyim' diyorum
Kaybettim benliğimi
Yalnızlık bir hançer gibi
Delip geçiyor yüreğimi

Oysa denizleri kan kırmızısına boyamak kadar zor
Senden böylesine ayrı düşmek
Biliyorum
Bir daha seni
Hiç görememek ihtimali geliyor aklıma
Kahroluyorum

Uyumak istiyorum tükenircesine
Bin çağ hiç uyanmadan
Yaşamadan
Daha da kötüsü
Sevmeden, sevilmeden
Ölen bir insanın mezarı gibi
Sessiz olmak istiyorum
Oysa ölmek elimde değil ki
Bir sokakta kaçsam senden
İkinci sokakta gene sana açılıyorum

Sonları tekrar tekrar en başa alıyor
Bu uyumak gayreti, bu ölmek arzusu
Bu çılgıncasına yumaklamalar
Yumruklamalar yorganı, yastığı
Bu tükenircesine hasret
Bu sonu olmayan gayret

Uyku diken diken batıyor gözlerime
Yeniden Romeo oluyorum çaresiz
Aşkımın tellerine hapsediyorum seni
Lord Byron oluyorum sabaha karşı
İkinci mısrada ellerini alıyorum
Ellerime sıcacık
Üçüncü mısrada
Saçlarını göğsüme seriyorum
Okşuyorum sevgiyle
Yarı aralık, istekli dudakların için
Beşinci senfoniyi besteliyorum
Çünkü senden uzaklaştıkça
Sana yaklaşıyorum
1968 - İstanbul
_____________Âlimoğlu___________

Âlimoğlu
body{cursor:url('http://plugin.smileycentral.com/http%253A%252F%252Fplugin%252Esmileycentral%252Ecom%252Fassetserver%252Fcursor%252Ejhtml%253Fcur%253D1%2526i%253D10954a/image.gif') ! important; >