Hayal ve Gerçek Şiiri - Mehmet Hanifi Ke ...

Çıktım yükseklere etrafa baktım,
Yüzlerce insanı koşarken gördüm.
Sonra el çenemde hayale daldım,
Renkleri pembeye geçerken gördüm.

Bir gecede konan gecekondu yok,
Her taraf imarlı,modern yapı çok,
Milli gelir artmış,karınlar hep tok,
İnsanımı mutlu yaşarken gördüm.

Yollar kan gölüne dönmüyor artık,
Tüm Vatanı demir ağla kapladık,
Satılan ne varsa yeniden aldık,
Bizim bacaları tüterken gördüm.

Üniversiteler sınavsız olmuş,
Mezun olan hemen işini bulmuş,
Rüşvet,suistimal hepsi kaybolmuş,
Asık suratları gülerken gördüm.

Rehin kalınmıyor hastanelerde,
Aile doktoru her an,her yerde,
Çaresizlik bitmiş,derman var derde,
Yatalak hastayı gezerken gördüm.

On bin dolar alır en düşük memur,
Yollar som asfalttan,şehirler mamur,
İlaç için bile bulunmaz çamur,
Toplumu kuş sütü içerken gördüm.

Doğu,güneydoğu öyle gelişmiş,
İşsizlik lügatten silinip gitmiş,
Terör falan hepsi kökünden bitmiş,
Kardeşlik rüzgarı eserken gördüm.

Oduna,kömüre verilmez oylar,
İşbaşında değil acemi,toylar,
Benim olmuş yine nadide koylar,
Herkesi orada yüzerken gördüm.

Kurumlar barışık,kavgalı değil,
Atlar tepişirken olan yok sefil,
Olur olmaz şeyler konuşmaz vekil,
Aslına el pençe dururken gördüm.

Yedi düvel dostum,başta da Yunan,
Kardeş şehir olmuş,Tel- Aviv,Tahran,
Ortadoğu rahat,herşey sütliman,
Gazze'de çocuklar oynarken gördüm.

Emir alanlar yok,Amerika'dan,
Çuvalın hesabı sorulmuş ondan,
Gür sesler çıkıyor,Ankara'mızdan,
Tarihi yeniden yazarken gördüm.

İMF borç para alıyor bizden,
Batı rezil olmuş,batmış krizden,
Bir çığlık sesiyle uyandım birden,
Film koptu herkesi ağlarken gördüm.

(Kahramanmaraş 28.02.2010)