Hayal ve Gerçek Şiiri - Akın Yavuz

Yağmurları beklediler bunca zaman
Kıyıya en yakın yerlerde
Düşmek üzereydim sararmış solmuş
Bir yudum su alıp veremediler

Oysa ben siyah beyaz bir güneş çizdim kendime
Güvenip boynuna astığım kemendime
Adınla başlayan düğümler attım
Çizdiğim her resmin bir yanı siyah
Gördüğüm her düşün bir yanı eyvah

Sen izinsiz süvari aynalarımda
Aynalar var mı ki duvarlarımda
Yansıyan ışık mı renk mi ahenk mi
Güneşe sunulan gri de nedir
Hayat aynalardan güzel öğretir

Martılar balıkları
İnsanlar balıkları
Balıklar balıkları gözlüyor
Ben bir sen gözlüyorum ufuklarından
Gökten inen her damlada
Göğe çıkan her duada
Adına yıldız çiçekleri büyütüyorum

Kurusun diye astım dallarımı
Kirpiklerinden sözcüklerine
Oysa ben
Gel- gitlere saldım kuşkularımı
Bir garip sevdam vardı
Zeytinle yağlayıp bağlayamadım
Kainatın en muhkem yerine

Aklımın katili oldum bilerek
Tecelli ettiğin yerden iterek
Feylosoflara inat
Seni yaşadım yüreğimde titreyerek
Seni özledim
Seni bekledim
Sana susadım bir ömür boyu
Göklerinden rahmet diledim
Gözlerinden kan turşusu içerek

Ellerimde diledim kelebekleri
Kozalar yetişti görüyor musun
Güneyimden rüzgar getirdim
Yaylalardan cennet tohumu
Güneşle ıslanan ovalarımda
Kelebek cesetleri görüyor musun

Takvimler üçüncü ayda bitiyor
Günler bir saniyede
Bir anda beş mevsim geçer elimden
Kuşlarım bilmez gökdelenleri
Hangi sokağın kedileri bunlar
Hangi caddenin dilencileri
İnayette ölümü seziyor musun

Uçurumlardan düştüm dün gece
Kementlere sarıldım aynalara sığındım
Son tohum elimden sana düşünce
Sahte dostlar yarattım düşerim diye
Yıllar geçti
Dostlarla her gece tutuşuyorum
Ve ben hala uykularımı
Gökkuşağında yaşıyorum