Hayal Tuvali Şiiri - İsa Yılmaz

hayal tuvalinde kaldı gözleri
çölde yalın ayak yürüyen yağmurlar gibi
içine ateş düşmüş bir yürekle
resmin kayıp parçasına baktı
ve öyle bir ah etti ki
sonsuz ve ebedi
sürecek sandı onu görenlerin gözleri
rüzgarla büyüyen yangınlar gibi
kuşatıyorken her yanı aşkın hasreti
yaş ağaçlar gibi çatırdayarak
tükeniyordu vuslatın saati
takvimlere baksan çok kısa
kalbine sorsan uzun mu uzun bir zamandı
ve resmin kayıp parçası
hayal tuvaline bakan için her şey demekti
onu yeniden resmetmek için
kim bilir nelerden vazgeçerdi
kim bilir ne çileler çekerdi
ama hayal tuvaline dokunmaktan korkuyordu
aslını kaybetmişken
hayalinden de olabilirdi
onu sonsuza dek unutmamak için
yokluğunun acısına sığınmalıydı
çünkü
hayal tuvalindeki resmin kayıp parçası
onun ta kendisiydi…

10.08.11