hayal treni çoktan kalkmıştı bu istasyondan
tek ben kalmıştım ıssız akışında zamanın
sessizlik an be an içimde çoğalıyordu,
dalgalar vuruyordu gözbebeklerime
nice çocuklar sesinle uyanıyordu
ve ben hep aşksız saadetler diliyordum hep kendime
iyi geceler sevdiğim sen rahat uyu
ben beklerim sabahı ve güneşi
atamıyorum bir türlü bu uyutmayan duyguyu
Kayıt Tarihi : 8.5.2004 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!