Hayal Treni İstasyonu Şiiri - Ahmet Tekin

Sisler arasında bir istasyon ;
Uzunluğu kilometrelerce ..
İstasyon kapısında: “ Hayal treni istasyonu “ yazıyor .
Trene binmek için , bekleyen yolcular ……
Ellerindeki bilet tek gidişlik .
Karşıda ; istasyon içinde bir tabela görüyorum .
Tabelada “ Gitmek var dönmek yok! ! “ yazıyor .
Allah, Allah hayret; ilginç durum .
Yolcular biletlerini gösterip geçiyorlar .
Soru soruyorum sıradaki yolculara cevap yok .
Bende geçiyorum sıraya ;
Sıra bana geliyor ..
“ Biletin yok diyor “ soğuk ve kısık bir ses tonuyla kontrol memuru ..
“ Alırım “ diyorum “ Biletimi buradan “ ..
“ Buradan bilet verilmez “ karşılığını alıyorum .
Ve uzaklaşmam isteniyor ….

Çitlerinden atlayıp görünmeden ;
İstasyona kaçak giriyorum gizlice..
Hayal treni istasyonunda ;
Hayal treninin vagonlarına ….
Yavaş, yavaş tren hareket ediyor sessizce …
Hiç ses yok! ! kimsede kimseyle konuşmuyor ?
Her istasyonda yeni yeni yolcular biniyor ;
Hayal treni vagonlarına ..

Aniden; soğuk mu soğuk buz gibi bir el kavrayıveriyor, yakamı …
“ Gel bakayım buraya “ diyor kısık ve soluk ses, bakıyorum: kondüktör..
Vagondan yaka paça indiriyorlar beni aşağıya ;
Vardığımız bir sonraki hayal treni istasyonunda ….
Tüm vagonların pencerelerinden ; el sallıyor yolcular ..
Kimisi gülerek, kimisi ağlayarak ; ses çıkarmadan bana ….

Sisler arasından kaybolup giderken hayal treni ;
Bir odaya götürülüyorum kayıtlarıma bakılıyor: istasyonda..
“ Hayal treninde gidiş kaydın yok “
“ Zaten bu trenin bu istasyona bir daha dönüşü de yok! ! “ deniliyor ..
Sisler arasından uzaklarda bir ışık görüyorum …
Işık gitgide yaklaşmaya devam ediyor ..
Kuyudan gelir gibi ; sesler duymaya başlıyorum derinden …
Bu sesler arasından bir ses ;
Baba ! !
Babaaaa ! ! ! ! ! diyor …
Ve çıkarılıyorum ; bu sesi duyma anımda : hayal treni istasyonundan …
Işık büyüyor, büyüyor.. Işık büyüdükçe ;
Hayal treni istasyonu da gözden kaybolup gidiyor...
Işıktan gözlerimi iyice açamaz oluyorum.
Göz kapaklarımı kaldırmaya çalışarak ,
Kirpiklerimin arasından görmeye çalışıyorum ........

Dünya denen istasyona ;
Giydirilip indirilen : hayal treni yolcularıyız biz …
Her birimiz bir yerde ;
Dönüş istasyonları ; görünmezler ki nerede …
Bir sebep, bir neden ;
Dönüşümüzün takdiri ; bizi istasyona İndirenin elinde …
Beden kalır ruh yolcudur ; hayal treni vagonlarında: EBEDİYETE ….

“ Senden sonra geride: yalan dünyada kalan;
Bıraktığın izdir; konuşulacak olan.. “

Ağustos /2008