Hayal Satan Adam2 Şiiri - Yılmaz Tosun

HAYAL SATAN ADAM 2

Kendimi kaybetmişim bu akşam yine,sanırım rakıyı da biraz fazla kaçırmışım,her zaman ki gibi yine bilememişim nerde bırakacağımı.
Allah kahretsin ne yapayım yapım bu her akşam köşe başındaki meyhane yurdum olur giderim otururum en baştaki arkasında el dokumalı,köy kadınlarının yaptığı kilim asılı masada.sırtımıda dayarım yanı başımda yanan kömür sobasına,bir iki derken rakının biri gelir biri gider,garsonn diye bağırıp,buzumu da aldım mı kadehime,dokunmayın keyfime.başlar bizim akşamcılar hadi bakalım hayal satan adam bu akşam nerelere götüreceksin bizleri,bakalım hangi sevdalardan,hangi diyarları gezdireceksin diyerek sokulurlar yanı başına masamın.
ufak ufak yudumlayarak rakımı,sesimi şöyle bir ton yükselterek buakşam size hayal satmıyorum size bu akşamda yüreğimdeki sevdamı anlatayım diyerek.kalkıyorum masadan pardüsömü de koluma alıp şöyle bir dönüyorum etrafımda sonra şuan karşınızda ne görüyorsunuz,şuan karşınızdaki aylaşın,sarhoşun,hayatınımı anlatayım yoksa size görünüşümle kim olduğumu anlata bildimmi diyorum,kimisi bakarak yahu hayal satan adam değil misin yoksa bu akşam,seni dinleyemeyecek miyiz yoksa bu akşam hayal satamayacakmısın bize diyoralr.
şöyle başımı çevirip bıyık altından masumane bir gülüşle diyorum ki,dedim ya bu akşam beni anlatıyorum size ama konuşarak değil,dil dökerek değil sadece,
susarak kendimi anlatıyorum diyip,garsonn hesabı getir diyerek ayrılıyorum köşe başı meyhanesinden.masamda bir tesbihim,sigara kutum,birde kimsenin ne olduğunu bilemediği,bir acı bırakıyorum üzeri altın işlemeli bir keder bırakıyorum.caddeden karşıya geçerken acı bir firen sesi kendimi yolun tam ortasında yerde buluyorum,kalkmak istemiyorum yerden nedendir bilinmez o anda yüzüme bir ışık doğrultuluyor,sonra ellerimi tutan bir çift el beni çağırıyor hadi artık gelsene,hayal satan adam artık hayal anlatmayacaksın artık gerçeklerin hüküm sürdüğü bir yerdesin diyerek süzülüyorum yukarı doğru sonra az önce ayrıldığım meyhanedeki arkadaşların çevremde biriktiğini görüyorum üzerime gazete kağıtları koyuyorlar.kimiside ellerini açmış bişeyler anlatmaya çalışır gibi bana sonra uzaktan biri yanıma sokuluyor dizleri üzerine çöküp ağlamaya başlıyor işte yıllardır hayal satan adamın anlatmaya çalıştığı sevdası,
geç kalmışlığın pişmanlığı ile yüzüme ellerini sürüyor enson beni alıp getiriyorlar bir cami avlusuna,herkes orda herkes beni seven sevmeyen herkes beni uğurlamaya gelmiş,yavaş yavaş indiriyorlar bedenimi toprağa artık hadi diyorum bırakında rahat rahat uyuyayım diyorum.toprağı üzerime seriyorlar herkes kayboluyor biri hariç hayal satan adamın hayallerindeki kişi.mezarımın başında tek başına ağlıyor gözyaşlarını topraklarla karıştırıp kaybettiklerini bir bir aklına getiriyor ve oda kayboluyor mezarlıktan.hayal satan adam yok olmuş diyerek artık hayal satacak yerlere kendisini adıyor sevdalılara artık hayal satan kadın olarak adanıyor......yıllar sonra onunda mekanı hayal satan adamın yanı oluyor.

YILMAZ TOSUN