Hayal ötesi Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

“Hayalini kurduğum yer ile
Ayaklarımın basıp durduğum yer
Ne kadar farklıysa diğerinden
O kadar uzağımdır kendimden...”
İlk kez duyup da hiç bilmediğim
Ne kadar da yabancı bir söz bu ettiğim!
Aslında yabancı diye bir şey yok ki
Hepimiz aynası değil miyiz diğerinin
Gözümüzde büyüttüğümüz kim varsa
Biz gibi o da korkmuyor mu?
Hem de nasıl!
O da gülüyor, ağlıyor , ölüyor ve kokuyor...”
“Bilmem gerekeni söyle sen önce,
Bilmediklerimi zaten bilmiyorum.
“Ama gerçekten bilmiyorum!”
Diyorum da inandıramıyorum:
Bir türlü kendimi, nedense;
Bilemiyorum.
Sorular da hep oradan zaten,
Bilmediklerimden ve zor olanından:
“Sonu olmayan üç şey nedir?”
Bilmiyorum, atıyorum ilk aklıma geleni:
“İnsan” olabilir mi cevap!
“Kadın ya da erkek farketmez fakat
Daha çok dipsiz bir kuyudan bahsediyorum;
Asla dibine ulaşılamayan ya da
Hangisi daha sığ, daha derin
Asla anlaşılamadığına isyan eden bir tür:
“İnsan””
İnsanın kendisi değil de
Belki: bitmeyen ihtirasları:
Umutları, arzuları, korkuları...
İnsan bitiyorsa bunlarda bitiyordur
En azından “o insanla..”
“İnsan” olmasa da,
Peki ya insana özgü olan;
Sihirli şeyler olabilir mi mesela
“ Söz gibi, ses gibi, koku gibi..”
Sonsuz olan!
“Sihir diye bir şey yok, hiç olmadı
Sihir çocukları kandırmak içindi”
“Sevgi ya da nefret sihirli değildir”
Diyebilir miyiz? Hiç sinirlenmeden
Peki ya kötü cadının sihirli küresi
O da mı yalandı.
Gerçekten!
Ya da masallardan bahsederken
“Büyüklerin masalları daha mı farklı”
Neden çocuklar dahi inanmazken
Neyin nesi oluyor bu büyükler;
Tüm masallara inanan!
Ya da hiç görmemişçesine unutup;
“Nasıl bir gerçeklik bu rüyalar
Neden ve nasıl oluyorda
Görmediğimi yaşayabiliyorum hayal etmesen
Bir yerlerimden mi uyduruyorum.”
Diye sorabilir miyim, kendime...
Tüm bu sonu gelmez “masalları”
“Sihirle” ilgili sinir bozucu soruları
Ve görüp görüp unuttuğum “rüyaları”
Hayra yormazsam ne olur mesela...
Peki ya bir daha rüya göremezsem!
Hayatım kabusa döner mi o zaman?
Tüm bunlar olmasaydı:
Nasıl bir dünya olurdu! “Dünyamız!”
Ya da hiç kafa yormayayım
Akışına bırakayım da varsın aksın o zaman
Rüyadan dünyaya, oradan sonsuzluğa...
O zaman sonu olan bir şey söyle de;
İnanayım....

Yılmaz BEKTAŞ