Hayâl Meyhanesi Şiiri - Mustafa Ceylan

HAYAL MEYHANESİ

-I-
Hayâl meyhanesine oturdum bugün
Yeşil şarap istedim sakiden inan
Gözlerimin önüne gözlerin geldi
Daha ne desin Ceylan? ..

Önce şaşırdı saki, yüzüme baktı
“Abi sen tayyaresin” dedi bıraktı
Ruhuma çağıl çağıl ırmaklar aktı
Dedim: Nerdesin Ceylan?

Öteki masalarda sımsıcak sohbet
Ben mi? Yapayalnızım içimde gurbet
Saki, hani şarabım? Dedi ki: Sabret!
Nasıl sabretsin Ceylan?

Duvarda titrek ışık, tıpkı ben gibi
Bir bardak şarap geldi göründü dibi
Hayâl meyhanesi n’apsın garibi?
Valla hayretsin Ceylan!

-II-
Mor, mavi, pembe pembe, renkler cümbüşü
Kendimde değilim bak,
Gözlerimde gözlerinin gülüşü
Demem, söylemem ey ipek tenli yâr!
Hiç kimseye belli etmem, gördüğümüz düşü...

İlkin ney sesi, beynimin pimi çıktı galiba
Ardından muz kokan teninin çağrısı
Terketti meyhaneyi öbür masalardaki insanlar
Bir saki, bir de ben kaldım
Bunda ne var? ..

Ve
Ve buz kesti zaman, hissettim! ..
Ve
Ve kapandı gözlerim gözlerinin üstüne...

Uyandığımda
“Günaydın” dedi bir polis
Bir baktım ki ne göreyim?
Eşya, doğa yemyeşil sis...
Kavis içinde kavis...

Ağustos / 2003