Hayal Meyal Suretler - VI

VI.

Ana dili, ana sütü gibidir
En kıraç topraklarda onunla filizlenir
Onunla boy atarız
'Karanfil'i düşleyerek namlu üstüne yürür
'Su' sesiyle iftar açarız.

Ana dili coğrafyasından
Binlerce mil ötelerde
Her güçlüğe eyvallah edilir de
Kendi dilini konuşan bir cana hasret kalınca
Akan sular durur.

Yabancı bir şehirdeysen
Gün boyu bir dildaş ararsın
Zaman geçtikçe deliler gibi
Kendinle konuşmaya başlarsın.

Bu duygularla izliyorduk Egemenlik Günü'nü
Abılayhan Üniversitesi'nin
Dünya Dilleri Fakültesi'nde
Türk Dili Bölümü'nü.

Konuşmalar, nutuklar uzadıkça uzuyor
Derken bir Kazak kız çıkıyor
İnanılır gibi değil ama
Ezbere Attila İlhan okuyor:

'Türkiye! Türkiye! Dağlarını duman almış
Üzümler memleketi, tütünler memleketi
Türkiye! Türkiye! Çok gülmüş, çok ağlamış
Sabırlı, bağrıyanık insanlar memleketi...'

'Seni çok seviyorum' cümlesini
Ana diliyle okur gibi
Bir Kazak kilimini renk renk dokur gibi
Doğal, içten, abartısız
Su içer gibi okuyor.

Ne yalan söylemeli
O anda içimizde bir yerler tutuşuyor
Gözlerimiz yanıyor.

Bu ufak tefek Kazak kızı
Hiç hesapta yokken
O gün bizi on ikiden vuruyor.

('Almatı Ey Almatı' adlı dosyadan)