Hayal Meyal Şiiri - Muzaffer Arslan 2

HAYAL MEYAL

Adını gökyüzüne yazdım.
Mümkün mü dokunmak saçlarına?
Ellerinden tutmak yeniden
Şimdi umutlar parça parça oldu göğümde
Dağılıp kayboldular bir bir
Değişti her şey ve her yer
Ayak bastığımız topraklar
Seyrine daldığımız ovalar
Oturduğumuz kaya, bakıştığımız masa
Her şey ve her yer
Şimdi ne sen varsın ne de adın
Yalnız hayal mayal birkaç anım
Şimdi ne sen varsın ne de adın
Her şey bir hayal, geçmişte kalan
Bazen aklıma gelince adın
Diyorum kendime kim bu kadın?
Sana yazacak tek satır bulamıyorum.
Artık bıraktım sevdalı şiirler yazmayı
Anladım ki sen bir hayal bile değilsin.
Farkında mısın seni aramıyorum artık
İçime gömdüm artık düne dair ne varsa
Sanırsın ki aç kalacaksın bu ekmek kırıntısı gidince
Bir hırstır kaplar içini
Bir doyumsuzluktur esir alır bedenini
Durduramazsın canavarlaşan nefsini
Haddini aşan sözler edersin
Kırdığın gönül tıpkı kanadını kırdığın güvercin gibi yığılıp kalır yol ortasında
Çaldığın kapılar bir bir kapanır yüzüne o zaman
Ne hâlden anlayan olur.
Ne de küçük gördüğün karınca kadar
Oturup Tanrıdan akıl ve gönül dilersin
Bilmezsin ki boşuna bu bekleyiş
Çünkü sen hâddini bilmezsin.