Ölüm korkusu vardı içimde sanki
Bütün gece seslendim adını
Dağlar hep ağladı ayrılığa
Sessizce dökerken gözyaşı
Kahpe felek umutları taşıdı yarınlara
Sarılmışım gizlice yanan kalbime
Ölüm çığlığı yükseldi sessizce gök yüzüne
Mezar taşımda yazsada adım
Ölümden arda kalan yalnızca ayrılık
Hayat işte
Geceler hep karanlık olsada
Sabahın güneşi vuruyor parmaklığın arasında
Feryat ederim batan güneşe
Düşmesin gölgeler üzerime
Ölmek içinmi geldim dünyaya
Kahpe felek geziyor peşin sıra
Hayal kurmak vardı yarınlara
Yaşarken ölüm gibi
Hüzün çöker sessizce içime
Dökerim gözyaşı çağladı dereler
Zaman tükenmişti fırtına estiği gece
Hayalini kurdum dün gece
Güneş zamansız battı
Hiç acımadan yalnızlığımı korkutu
Arkamda gizli gizli ilerlerken ölüm
Çatlamış dudaklarımda adını okurken
Yanlızlığım denizin kumsalında kapıldı dalgalara
Gidipde dönmeyeni beklemek gibiydi sanki
Oysaki çoktan dağılmıştı kurduğum hayallerim...
Hüseyin Yanmaz
22/08/2011
Kayıt Tarihi : 22.8.2011 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşamın sürekliliği gibi hayallerin de kesintisizliği hep var olacaktır.
Biri bitiyorsa bir yenisi gelir.Bu hep böyle olagelmiştir.
Önemli olan en kritik durumlarda bile o gücün varlığını duyumsayabilmektir.
Güzel şiirinden dolayı Sayın YANMAZ'ı kutluyorum.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (4)