Zamanı kirletiyor düşüncelerim, hayatın eksik yanına denk gelmekten yorulmuşum artık..
Öyle iyi hissediyorum ki damarlarımı, haddini aşıyor kanım; bu yara fazla derin..
Yara bandı yapıştırıyorum kapı kollarına, dolap kulplarına, havluya bile, musluklara bile.. Yani bu evde ellerinin değdiği her yere.. Yani her yer yaralı..
Yani biz, yokken buralarda, suyun bile kanlısı akıyor musluklardan, içimin nehirleri Nil'i aştı, bilirsin, ağlayamam ben, içime dökerim yaşları..
Hiçbir kimse yaklaşmak istemiyor artık, hastalıklı gibiyim.. Acı bulaşmaz derler ama, korkuyor yine de insanlar.. Yaklaşmıyorlar..
Umut gözlerine sürme çekmiş, saçları alımlı, aşık ediyor kendine ama, sonrası hep yaralı..
Ve biliyorsun,
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta