Zamanı kirletiyor düşüncelerim, hayatın eksik yanına denk gelmekten yorulmuşum artık..
Öyle iyi hissediyorum ki damarlarımı, haddini aşıyor kanım; bu yara fazla derin..
Yara bandı yapıştırıyorum kapı kollarına, dolap kulplarına, havluya bile, musluklara bile.. Yani bu evde ellerinin değdiği her yere.. Yani her yer yaralı..
Yani biz, yokken buralarda, suyun bile kanlısı akıyor musluklardan, içimin nehirleri Nil'i aştı, bilirsin, ağlayamam ben, içime dökerim yaşları..
Hiçbir kimse yaklaşmak istemiyor artık, hastalıklı gibiyim.. Acı bulaşmaz derler ama, korkuyor yine de insanlar.. Yaklaşmıyorlar..
Umut gözlerine sürme çekmiş, saçları alımlı, aşık ediyor kendine ama, sonrası hep yaralı..
Ve biliyorsun,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
